Tijdens deze laatste dagen van dit jaar kijk ik nog even terug. Terug naar de 33 hiervoor. Elke periode in mijn leven overdenkend. De fasen. De tijden.
Tijden van onschuld. Tijden van groei en ontwikkeling. Tijden van onwetendheid. Tijden van schuld. Tijden van geluk en liefde. Tijden van ongeluk en verdriet. Diepe dalen en hoge pieken op mijn gekozen paden. De wereld om me heen veranderend over de tijd is toch hetzelfde gebleven. Momenten van samenzijn, alleen zijn en eenzaamheid. Van een kind tot een vader met kinderen. Van een jochie tot een man die aansprakelijk is. Gelovig. Nog steeds span ik me in om het te begrijpen. Nog steeds om het te beleven. Over het algemeen vol vertrouwen. Sterk. Soms wanhopig. Zwak. Maar heb geleerd dat na moeilijke tijden altijd tijden van rust aanbreken. Het is een kwestie van geloven en geduld hebben. Volharden. Een kwestie van geloof en geduld. Heb geleerd dat mensen in essentie niet slecht zijn, de zieken en gestoorden daargelaten. Het is een kwestie van hoe men kijkt en wat men ziet. Waarden en normen hoe cliché deze termen ook mogen zijn maken het verschil. Daarop gebaseerde keuzes maken het verschil. Maken dat de één de ander als slecht of goed ziet. Heb geleerd dat het enige rechte pad die van begrip is. Proberen te begrijpen. Je hoeft er niet mee eens te zijn. Je hoeft geen respect te hebben voor andere waarden en normen, maar moet wel respectvol zijn tegenover andere mensen. Geduld is de grootste deugd. Het goede doen volgens je eigen waarden en normen en geduld hebben. Streven naar het beste en geduld tonen. Jezelf en je naasten verdedigen. Opkomen voor jezelf en je naasten is je volste recht. Geweld is uit den boze waartoe je je laatste toevlucht kunt zoeken, alvorens alles te hebben geprobeerd.
Mijn waarden en normen zijn gevormd, maar staan open om verder vorm te krijgen voor het betere goed. Maar het is niet makkelijk. Naar mate de jaren verstrijken wordt het nog moeilijker om af te stappen van het vertrouwde. Niets is moeilijker dan gewenning te veranderen. Maar het moet. Het moet om het slechtere te veranderen in het betere. Dat weet je. Alleen moet je het nu opbrengen om het daadwerkelijk ook te doen. En òf je het nu opbrengt gaat het verschil uitmaken tussen de "slechtere" en de "betere" mensen.
34 jaren achter de rug en weer in een volgende fase beland. Vierendertig jaren! Hoelang krijg ik nog de tijd om me te beteren. Nog eens 34 jaar? 10 jaar? 1 jaar? 1 maand? 1 week? Wat als ik nog maar 1 dag heb??? Wat had ik gedaan? Wat moet ik doen? Wat moet ik achterlaten? Vermogen? Daden?
Ik heb geleerd. Ik heb geleerd dat tijd het meest waardevolle is en toch niet te koop. Ik heb geleerd dat het waardevol benut moet worden, terwijl je niet weet hoeveel je ervan hebt gekregen. Iedereen heeft zijn eigen valuta en er zijn geen wisselbanken. Wel zijn er onderling koersen. Koersen die aangeven wie zijn tijd waardevoller besteedt.
Moge jouw koers, in de jaren die nog gaan komen voor je, stijgen...
B.T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder