Eendracht maakt macht

Ter discussie aangeboden.

B.T.

bron:
MoslimVandaag Exclusief | 21 december 2013 | Jaargang 1 | Nummer 18
Kasım Tekin, Docent geschiedenis

ZEG NIET: ‘IK KAN HET WEL ALLEEN’
Eendracht maakt macht

‘Als ze naar mij hadden geluisterd, dan was het nooit zo gelopen.’ Ja, het is bekend, we willen de baas zijn. De grote bedenker van het project. Dat is niet vreemd. We groeien op met de gedachte dat ieder individu het moet schoppen tot leider. Onderwerping aan een groter doel, waar een andere leider voor werkt zien we al snel als vernedering. En ja, de moslimgemeenschap smacht naar goede leiders die de gemeenschap vooruit helpen. Maar tegelijkertijd lijkt het alsof iedereen zichzelf in die positie ziet! Maar hoe kan een leider iets bereiken als moslims weigeren hun eigen mening ondergeschikt te maken aan die van degene die hen moet leiden?


We verliezen zo vaak het gezamenlijke doel uit het oog. Daarom zien we regelmatig hechte organisaties op de klippen lopen, vanwege relatief kleine meningsverschillen. En niet zozeer op theologisch vlak, welnee, vaak gaat het over organisatorische zaken zoals over logo’s en taakverdelingen. Discussies hierover lopen vaak af met fatale beslissingen als: ‘Dan gaat het feest niet door’, of misschien nog wel erger: ‘Dan doen we niet meer mee!’ En ja hoor, na een korte zwangerschapsperiode van discussie is de duivel bevallen: een nieuwe moslimorganisatie is geboren! Het gevolg, een versnipperde gemeenschap met dwergorganisaties die worden weggeblazen door de reuzen die zich wel weten te verenigen.

Ons gelijk is soms verwoestend voor de hele groep
Vaak denken de betrokkenen: ‘Laat ze ons maar vernederen. Als we iets doen, doen we het goed. Ooit, op een dag, zal de islam overwinnen, omdat het dan gaat zoals ik het wil.’ Ik zeg: ‘Word eens wakker!’ Denk je nou echt dat als er inderdaad een moslimleider de moslims weet te verenigen, alles zal verlopen zoals jij dat wilt? Ik moet er niet aan denken wat voor hoofdpijn onze huidige gemeenschap zo’n leider zou bezorgen. Misschien is dat een van de redenen dat Allah ons er nog niet klaar voor acht. Want terwijl de organisatie in bedrijven als Philips ondanks grote meningsverschillen niet uiteen valt, besluiten moslims keer op keer om te vertrekken. Dagelijks vliegen collega’s, zelfs managers(!), elkaar in de haren. Een dag later gaan ze verder alsof er niets is gebeurd.

Wanneer het gaat om de zaak van Allah zou je er niet eens aan moeten denken om door wat voor meningsverschil of discussie dan ook het bijltje erbij neer te gooien! Koel een dagje af, kom tot een compromis. Laat desnoods je eigen mening vallen omwille van de eenheid. Maar om te stoppen bij een islamitische organisatie en voor jezelf te beginnen… Dat is toch van de zotte!

Het voorbeeld van ‘Ali en Moe’awiyya
Ik kijk dagelijks vol weemoed terug naar een tijd waarin echte mannen nog wisten waar ze voor streden. Echte mannen die elkaar – soms letterlijk – te lijf gingen en toch het hogere doel nooit uit het oog verloren. Na de moord op de derde kalief, `Oethmaan, raakten de metgezellen van de Profeet - vrede zij met hem - verdeeld over de wraakkwestie. Tijdens deze periode van chaos (fitna) liep de spanning zo hoog op dat het oorlog werd. Deze strijd tussen het kamp twee metgezellen van de Profeet - vrede zij met hem -, Moe’awwiyyah en ‘Ali, werd door de Romeinse keizer gezien als ultieme kans. Want zoals ook vandaag de dag gebeurt maakten buitenstaanders destijds, graag gebruik van de interne verdeeldheid binnen de moslimgemeenschap.

Toen de Romeinse keizer een brief stuurde naar Moe’awwiyyah waarin hij hem zijn militaire steun aanbood in het conflict tegen ‘Ali, kookte hij van woede. Hij schreef terug: “De ruzie tussen ‘Ali en mij is er een die twee broers wel vaker met elkaar hebben. En ik zweer bij Allah, dat als ik ook maar de kleinste beweging van jouw legers richting de grenzen van de moslims merk, ik het leiderschap over mijn legers inlever bij ‘Ali, en in de voorste rang onder zijn aanvoering zal dienen om persoonlijk de grond onder jouw voeten vandaan te trekken.”

Investeer in de eenheid van de gemeenschap
Deze mensen moesten er niet aan denken dat het hogere doel ten koste zou gaan van hun onderlinge dispuut, hoe groot die ook was. Kom je er even niet uit, hoe fundamenteel de andere mening ook tegen die van jou ingaat, kom tot een compromis of leg desnoods de jouwe neer. Als wereldse bedrijven duizenden euro’s stoppen in conflictbemiddelaars om de werksfeer te verbeteren mag zelfs de grootste ruzie geen oorzaak zijn voor het afzwakken van de moslims. Imam as-  Soeyoeti zei ooit mooi: ‘Een van de eigenschappen van kinderen waar volwassenen veel van kunnen leren, is dat wanneer ze ruzie maken, ze het kort daarna weer bijleggen en verder gaan alsof er nooit iets is gebeurd.’