Kardeş ve Ayrılık

Ayrıydık, ben doğduktan birbuçuk yıl sonra yetiştin bana.

Ozamanlar iyiydik herhalde, düşkündüm sana.

Sen birbuçuktun ben üç.

Anne babamız ayrıldı ..., hayat ne güç.

Zaman zaman "düşman" gibiydik ta ki biz de ayrılana kadar.

Kardeşlik zamana göre değişik tadar.

Ben babama kavuşmuştum iki yıl boyunca.

Sonra ondanda ayrıldım, döndüm huzuru bulamayınca.

Dört sene beraber geçti ayrılık yine yetişti.

Benimkisi üniversite hayatına bir geçişti.

Bir sene sürdü, bir sene ara verdim, seninle oldu.

O sene beraber çalıştık, huzurluydu, güzel günler boldu.

Bitiminde yine ayrıldık, bir önceki hayatımla tekrar buluştuk.

Sonra sen yetiştin bana o hayatta, kavuştuk.

Fakat bu sefer ben o hayatı bıraktım, evlendim.

Acı tatlı seneler geçti, çocuklarıma kavuştum; Seher ve Yiğid'im.

Kavuştum ama ayrılmak üzereymiş.

Dost olan kardeşime ve kardeş olan dostlarıma kavuşmak üzereymiş.

Bu ayrılıklar arasında ayrı ayrı başka ayrılıklarda yaşadık.

Bu ayrılıklar arasında başkalarınkinede şahit olduk.

Acaba hayat daha ne ayrılıklar gösterecek deniz askeri?

Bir gün Seher'de yazar mı Yiğit'e bir "kardeş ve ayrılık" hikâyesi?

(B.T.)

(kardeşim Levent'e)