Zaten dünyanın neredeyse her yerinde herşey gelir, para ve harcama ile ölçülüyor. Bari ben de öyle yapıyım:
Genelde insan kazandığı parayı bilir, sabit giderleri vardır ve bunun yanı sıra geriye de para kalsın ister, ki kendine güzel gelen şeylere harcayabilsin.
"Aslında bu nakiti kazanabilmemi Rabb'im bana mümkün kılıyor" dememeli miyim? Bana sağlığımı vermiş, beynimi vermiş, ellerimi vermiş ki kazanabiliyorum.
Acaba kazandığımı ne kadar O'nun yolunda harcıyorum? Yoksa kazancım kendimdendir deyip, sadece nefsimi doyurmak için kendime mi harcıyorum?
Ama daha da önemlisi: Rabb'im nakiti dolaylı yoldan mümkün kılıyor fakat vakti dolaylı yoldan değil doğrudan sunuyor bana.
İnsan kazandığı paranın ne kadar olduğunu bilir ama kendisine sunulan vaktin ne kadar olduğunu bilemez. Buna rağmen o vaktin harcanması gereken sabit yerler vardır ve bunun yanı sıra geriye de vakit kalsın ister insan, ki kendine güzel gelen şeylere harcayabilsin.
Acaba Rabb'imin bana sunduğu vakti ne kadar O'nun yolunda harcıyorum? Yoksa daha vaktim var deyip, vaktimi sadece nefsimi doyurmak için kendime mi harcıyorum?
Kendimi mi harcıyorum?
B.T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder