Herkesin bir abisi olmalı. Sırtını dayayabileceği bir dağ. Derdine derman olabilecek. Çekinmeden her soruyu sorabileceğin. Yalnızlığında yanında olan. Çıkmaza girdiğinde bir çıkar yol gösteren. Bilmediğinde danışabileceğin. Omuzunda ağlayabileceğin. Doğru yolu gösteren ve saygı görmeyi hak eden bir abi.
Ama tabi, acı söyleyebilen. Hatanı gösteren. Seni senin için eleştirebilen. Azar işitebileceğin. Bir şey buyurduğunda yerine getirmen gereken. Bir söz söylediğinde dinlemen gereken. Daima arkasında durman gereken bir abi.
Bu abinin öz olması şart değil. Kan bağı olması gerekmez. Abi olmak gönülden gelir, sahiplenmekten gelir, sevmekten gelir. Vefa göstermekten geçer. Feda edebilmekten geçer. Büyüklüğe varır. Yaşa da doğrudan bağlı değildir. Bir insan sadece kendi isteğiyle abi olmaz. Bir insanı kardeşleri abi yapar.
Abi olmak kolay değil. Görebilmeyi gerektirir. Duyabilmeyı gerektirir. Hissedebilmeyi gerektirir. Bir abi ilerisini görür ve düşünür. Bir abi birikimli olur. Affeder bir abi. Önde gider fakat kardeşlerinin arkasından yürür, çünkü onları gözetir.
Hani benim abim?
B.T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder