Başkalarının ruh halini bildiğimizi mi düşünüyoruz? Biz ne zaman neden ağladığımızı biliriz fakat onların ne zaman neden ağladıklarını biliyor muyuz? Onlarla buluşabiliriz; o an ki hallerini görebiliriz fakat onları görmediğimiz zamanlardaki ruh hallerini biliyor muyuz? Onlar hakkındaki düşüncemiz onlarda gördüklerimiz üzerine kurulu, ama bilemeyiz. Görmediğimiz hallerini görmememiz, o hal ve duyguların olmadığı anlamına gelmez. Belki mutsuzluk belki mutluluk, belki nefret belki sevgi, belki acı belki tatlı. Hepsi olabilir fakat biz görmediğimiz için yok değil. Tıpkı biz yalnızken onların bizim halimizi görmedikleri gibi. Ancak biz ne gösterdiysek, ne paylaştıysak; onlarla bizi tanıyorlar. Yani bir insan hakkındaki düşüncemiz, hissiyatımız ne kadar işin aslı üzerine kurulu, şüpheli...
İşin aslı için pay bırakmak mantıklı olabilir.
B.T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder